zondag 14 juni 2015

Door niet naar mijn vader te luisteren kwam ik verder


In de Productiviteitskring van de Kamer van Koophandel, waarbij ondernemers met productieafdelingen van elkaar leren en kennis delen, spraken we onlangs over werkvoorbereiding en lean manufacturing.
Tijdens het rondetafelgesprek viel me op, dat iedereen dezelfde situaties herkent. Bijvoorbeeld: 
Er worden 50 metalen hoekjes op maat gestanst, maar op de montagetafel liggen er maar 48 klaar. Het gevolg is dat een machine voor twee deeltjes moet worden omgesteld. 
Of, er moet op nog één onderdeeltje uit de spuiterij worden gewacht, wat vertraging voor het hele eindproces met zich meebrengt. 
En het verplaatsten van problemen: De bouwer maakt wat de tekenaar verkeerd heeft getekend! Na de kwaliteitscontrole moet alles weer terug naar de tekentafel.
Wat denkt u, gebeurt dit alleen maar bij een ander?

In het klein...
Laatst kon ik thuis mijn werkbank pas gebruiken nadat ik paardendekjes, een zak oude elektronica en twee fietsen verwijderd had. Ik heb al honderd keer gevraagd om mijn werkruimte vrij te laten zodat ik mijn karweitjes kan doen. Maar nee, de boodschap komt niet over… Ik krijg mijn mensen/familieleden niet mee..! Zelf was ik zelf vroeger niet anders. Ik weet nog dat ik hooglopende ruzie had met mijn vader. Hij was nauwgezet en ordelijk en licht conservatief. Hij werkte met een plan, een schone werkomgeving en alles lag klaar voor gebruik….. Nou, dat was voor mij als jong volwassene natuurlijk teveel moeite. Hoe kwam ik op het idee om zijn Nooitgedagt houtbeitel als schroevendraaier te gebruiken? Hoe kan het dat ik niet de moeite nam om op te staan en verder te lopen om het juiste gereedschap te pakken? En weet u wat het ergste was? Zijn woede over het vernielde gereedschap bracht me niet eens tot inzicht.
Ik luisterde niet naar mijn vader, want hij luisterde niet naar mij (vond ik toen!). Maar toen ik zelf een houtbeitel nodig had en bleek dat deze volkomen onbruikbaar was geworden, toen ik een doppensleutel pakte maar de juiste doppen niet meer had, toen ik tegen mijn eigen gedrag aanliep, ja, toen was ik opeens voor reden vatbaar!

En nu is het mijn beurt en maak ik me kwaad, want mijn spullen zijn onbereikbaar, niet teruggehangen… Ik breek mijn nek over de fietsen… Hoe komt het dat ik nu wel de waarde van ‘lean manufacturing’ inzie?

Ik zal morgen eerst twee fietsenhaken monteren en een kastje kopen voor de paardenspullen! Dat vroegen ze me vorige maand al!


Theo van de Velde
M 06 46748120
www.kvk.nl

Geen opmerkingen:

Een reactie posten